Yatağımda uzanmış, ışıkları kapatmış, sessizliği kulaklarıma hapsetmişken. Hayal dünyamda kaybolmaya başladım ve bir anda seni hatırladım yine. Seni hayal ettim. Öylece kontrolsüz, spontane bir şekilde. Ve yazmak istedim. Neden? Bilmiyorum. Yazarken de neden yazdığımı bilmeyecek kadar salt duygularım. Duygularım. Onlar. Duygularımın sana bağlı kalmasını isterdim. Uzaklık kendini de böylece hissettirmiş oldu. Kaybediyorum seni, içimde biriktirdiğim senleri. Başka kadınların saçlarını izliyorum, önümde öylece yürüyen. Başka kadınların gözlerini sevmeye başlıyorum benden bihaber yaşayan. Senin gözlerinden uzak. Bir kış günü giydiğim kazak ısıtmıyor ruhumu. Çıplak vücutların içinde çırpınan ruhlar çırılçıplak kafeslerinde. Azıcık göremiyorum. Kendi evimde kendimle yüzleşemeyecek kadar yalnızım. Her şey yeniden başlamak içindi. Ama ben yeniden kayboluyorum. Zayıfladım, sigarayı artık daha samimi buluyorum. Mutluluğun kaybolmasını kabul ediyorum. Uğrunda bilmediğim hazların peşinde sürüklenirken. Gece, seni mutlu edecek kadar serindir. Beni ise kendi yolculuğuma sürüklüyor. Sonuna, gecenin sonuna. Artık ulaşmaya daha da yakın hissettiğim sonsuzluğa. Çünkü berraklaşacak yakında her şeyim. Tüm bunları yaşarken. Seninle geçirdiğim zamanları hatırlıyorum. Yasemin çiçeklerinin kokusunu, denizin varlığını hissetmek bile hatıralarıma yolculuk yapmamı sağlıyor. Mavi. Mavi. Vitrinde ki vazoda duran çiçekler. Yaz havasında giyindiğin mavi elbiseli halini hayal ediyorum. Yeni yaşanmışlık kuruyorum. Henüz o kadar hasta değilim merak etme. Sadece, duygularımın senden uzaklaştığını hissediyorum. Kendime acıyorum. Ama şu an beraber yürüyor olsak bir yerlerde. Sesin hatırlatacaktır gerçekleri. Çünkü özelsin benim için. Ve paylaştıklarımız çok değerli, kaybetmek istemeyeceğim kadar çok. Neredeyse üç aydan fazla oldu. Belkide yakında orada olacağım için heyecanımdan yazıyorum. Bilmiyorum inan. Senden hiçbir şey beklemeden yaşıyorum bunları. Sadece seninle bunları konuşmak bile iyi geliyor bana. Yetiyor da. Ama özlüyorum, çok da özledim. En çok geleceğimi özledim. Senin de bir yerlerde hâlâ var olduğun.