Hiç bir zaman büyümeyeceğiz. Sadece dönemlik rollerimizi ne kadar iyi oynarsak o kadar büyük görüneceğiz ve rollerimize öylesine çok bağlanmışız, sonunda kim olduğumuzu unutmuşuz.Çocuk olmayı unutmuşsak eğer. Saf suyun acı tadı gibidir artık yaşam. Masumiyet sınırlarımız rolümüzün rengi kadar vicdanımız ise anneden aldığımızdır. Hayatın farklı yerlerinde farklı yaşamlarını yaşayan insanların birbirine olan etkilerinin farkına varmaları imkansızdır. Kimse düşünmez evden erken çıkarsa hayat nasıl devam edecek geç çıkarsa nasıl. Ve etkisi az olsa da özüne kimine yol çizer bir otoban uzunluğunda. Oynadığımız rollerin etkisini görürüz azıcıkta olsa toplumda yahut çevremizde. İyi ve kötü kavramlarını ahlak kurallarında birleştirirsek eğer. İyi rol oynamak etkisi etkilediği zaman insanı. Yeni bir oyuncu katılır iyiler kervanına. Toplumun sosyal yaşamında karşısındaki kişiye karşı oynadığı rol tek değildir. Yüzleştiği insana vermek istediği rolü sunar. Ve bu sürekli böyledir. Sahi ben şimdi kimim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder