Sartre'ın onun için "Tek yapacağı şey, kendi ölümünden sonra yaşamaktır." dediği Baudelaire’e bir gün bir eleştirmen:
“Ne yazık ki yazmayı seçtiğiniz konular o kadar…”
Ozan, soğukça sorar: “O kadar ne?”
Adam şaşırır: “O kadar tüyler ürpertici ve sevimsiz ki! Neden böyle?”
Baudelaire soğukkanlılıkla: “Bayım, ahmakları şaşırtmak için!” der.
Başka bir soruya ise şu yanıtı verir: “Herkeste tiksinti ve korku uyandırdığım zaman, yalnızlığı fethetmiş olacağım! Her şey yalnızlık için!”
1881’de annesine yazdığı mektubu onun yalnızlığını açıkça ortaya koyar:
“Yalnızım, dostlarım yok, sevgilim yok, köpeksiz ve kedisiz kaldım. Derdimi kime anlatayım: Yalnız babamın resmi var, o da her zaman sessiz.”

Ey hüznüm; yeter, sakin ol, dinlen biraz artık;
Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam;
Siyah örtülere sardı şehri karanlık;
Kimine huzur iner gökten, kimine gam.

Charles Baudelaire